Woensdag 21 augustus
Ruim twee decennia oud zijn en nog nooit ge-Interrail't hebben kan natuurlijk absoluut niet! Als verlengstuk van die kreet, stonden we woensdagmorgen om 8.02 samen in Dordrecht op de intercity naar Venlo te wachten. De rest zou met de auto gaan en die waren al tegen zevenen gaan rijden. Wij wat later dus, maar dankzij de op tijd zijnde intercity niet té laat. Onderweg weinig opvallends te bemerken en een reis zonder vertraging. Dat zorgde ervoor dat de overstap in Venlo riant te noemen was: de Eurobahn zou pas een minuut of 25 later vertrekken. Tijd genoeg. Tenminste, je hebt tijd genoeg zolang je niet de lokale AKO bezoekt... Met één hele medewerker en tien wachtende klanten bleek het nogal een logistieke uitdaging te worden. Uiteindelijk paste het allemaal nog net, en terwijl VinceCargo met z'n losse loc het emplacement op kwam rollen, vertrokken wij naar Düsseldorf. Bij de overweg stond nog een zekere machinist van TX Logistik verwoede pogingen te doen om met ladder en al boven het hek uit te steken - waar wij natuurlijk gewoon overheen kunnen leunen
. Onderweg veel omgeleide (kolen)treinen, met name in Viersen was het druk. De spots zijn zo her en der nog terug te lezen, voor de liefhebbers.Vanaf Düsseldorf zou de reis een treetje op de comfortladder stijgen: voor het eerst sinds 2000 met de ICE. Wij reisden zoals van een student verwacht wordt te reizen: net genoeg voorbereid zijn om te weten waar je trein vertrekt, en verder niet. Dat resulteerde erin dat we in de ICE naar München terecht kwamen; alleen dan zonder reservering. Gelukkig was het bijna niet druk en dus vonden we in Düsseldorf nog net een plaats in de achterste bak. Toen we Würzburg naderden waren we inmiddels al zo vaak verkast dat we bijna in de voorste bak zaten. Op die manier was het goed mogelijk om de vijf uur durende zit op te delen in zitjes van een uur, tussendoor afgewisseld met de nodige 'heb-ik-al-mijn-spullen-gepakt' stress en 'deze-stoel-is-van-mij' opmerkingen. Wat ik me van onderweg nog vrij scherp kan herinneren is dat er in Hanau bij het Hbf een erg fotogenieke losweg ligt, waar op het moment van passeren een Maxima assisteerde bij het laden van boomstammen op rongenwagens. Verder zie je heel veel geluidsschermen. Verrassend genoeg hoor je ook veel Duits om je heen, al blijven het toch de Nederlanders die er bovenuit krijsen ('die koffie is echt niet te zuipen'; 'sssssst niet zo hard!' & 'ze verstaan ons toch niet').
Eenmaal in München een overstap van anderhalf uur; prima moment om romantisch & in stijl te eten bij de Mac. Althans, de "Mac": een kleine friettent buiten het station waar je wel een Big Mac kunt bestellen, maar hem niet op kunt eten. Dat bood natuurlijk direct de kans om te eten op het perron en toevallig deden we dat tegenover het spoor waar even later de Alex zou vertrekken. Voor de archieven dus maar een plaatje gemaakt van de 183 004 en zijn behoorlijk bonte, internationale trein naar o.a. Praag. Geen wereldplaat maar leuk voor de heb.
Vanuit München gaat het dan opeens heel snel en voor je het weet rij je vlak voor Kufstein Oostenrijk binnen. Eenmaal in Oostenrijk worden de bergen wat hoger en de dalen wat minder breed. Ze waren nog wel breed genoeg om in Wörgl een behoorlijk station aan te leggen (sinds mijn laatste bezoek duidelijk gemoderniseerd: één grijze, betonnen massa) zodat wij de door sommige forumleden zo geliefde Verona-shuttle uit Rotterdam in konden halen. Tractie wel net iets anders dan in Nederland: voorop twee Tauri en achterop nog een Taurus. Desondanks erg goed te identificeren dankzij de NedTrain-trailer op de trein. Uiteindelijk leverde loc 1216 012 (dat is toch net iets anders dan een 189...) onze EuroCity 189 keurig op tijd af in Innsbruck. Voor ons restte een twintig minuten durende trip naar Steinach, waar ons gezelschap al een uurtje of drie aanwezig was. Het is bijna niet te bevatten, maar twaalf uur in de trein gezeten zonder maar een minuutje vertraging te hebben.
Donderdag 22 augustus
Eerste dag van de vakantie en dus uitbrakken. Voor anderen werd dat al snel vertaald naar uitbraken. 's Nachts had ik al kunnen genieten van tientallen goederentreinen die praktisch door de achtertuin reden (leve het geluidsscherm), dus overdag kon het ook nog wel eens druk worden. Een korte verkenning van het station Steinach leverde een soort van blokwachter op. Die vertelde dat 'ie niet veel verwachtte. Maakte niet uit, want beide EuroCity's van die ochtend zouden een Werbelok voorop moeten hebben. De eerste Werbelok liet ik op een nogal domme manier aan me voorbij gaan: de schaduwen waren minder ver teruggetrokken dan gehoopt, dus besloot ik een stukje naar achteren te lopen om op die manier uit de schaduwen te komen. Ik kon me nog net op tijd omdraaien om in m'n ooghoek een 1216 in Werbelackierung voorbij te zien stuiven. Jammer! Je hebt mensen die pure pech hebben & je hebt mensen die hun best doen om pure pech te krijgen. Ik besloot nog even te wachten maar [cliffhanger] dat komt in deel 2.